اعتراف اخر

کاش سوره ای به اسم پدر بود

که اینگونه اغاز شود:

قسم بر پینه دستانت ، که بوی نان میدهد.

قسم بر بغض فرو خرده ات که شانه ی کوه را لرزاند.

و قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیرپایت نیست.

{تقدیم به همه ی پدران سرزمینم}